Ciudadano cazador
Sevilla 27S
Después de lo que me ha tocado vivir este fin de semana en Sevilla, creo que toca hacer una pequeña reflexión. Han sido dos jornadas intensas entre cazadores. Donde aparte de conocer una preciosa ciudad y una importante feria de caza, he acudido a un evento de los grandes. Una multitudinaria manifestación donde los cazadores andaluces han escenificado su fuerza y entrega. Donde la Federación Andaluza de Caza (FAC) ha demostrado un liderazgo y una capacidad de convocatoria importantísima. Donde ha reinado la buena organización, la cordialidad y la reivindicación de los derechos de cazadores y silvestristas.
La FAC ha congregado a más de 50.000 ciudadanos cazadores volcados con su federación, frente al Palacio de San Telmo. Los dirigentes de la Junta de Andalucía, si son “medianamente normales” no pueden ignorar esa evidencia, a no ser que pretendan suicidarse políticamente.
Mis felicitaciones a la Federación Andaluza de Caza, a su Junta Directiva y a su Presidente José María Mancheño por todo lo acontecido desde el comienzo, hasta el final de la manifestación. Solo quienes le escuchamos ayer, sabemos hasta donde llegaron sus palabras a los cazadores.
Arriaga, cazador de talento
Siempre se lo he escuchado a mi padre y yo pienso igual. Cuando llegue el momento me gustaría morir cazando. Creo que de esta entrevista se pueden aprender muchas cosas.
Los cazadores y pescadores aportamos a la memoria de la sociedad
¿Sabían que existen personas cuya memoria, a través se su existencia, aportan un patrimonio intangible inmaterial insustituible, en la interpretación de las profundas transformaciones acaecidas en los últimos cien años, tanto en el ámbito social, cultural, económico, político o ambiental?
Una pregunta larga, pero la iniciativa “Tesoros humanos vivos” , un programa promovido por la UNESCO. dirigido por la Diputación Bizkaina y la Universidad de Deusto, pretende mantener las vivencias de una serie de personas, a titulo personal o como representantes de un colectivo, de forma que las generaciones venideras las puedan conocer y tener en cuenta.
Hoy he conocido que una de esas personas va a ser mi aita, Juan Antonio Sarasketa Legina. Tesoro vivo, sin duda.
Aunque no lo parezca, esto forma parte del arduo trabajo para situar a la caza y la pesca donde por derecho propio se merecen. Porque aparte de cazadores somos ciudadanos que contribuimos al desarrollo de nuestra sociedad. Somos ciudadanos cazadores y a mucha honra.
EHIZTARIEK ETA ARRANTZALEEK GIZARTEAREN MEMORIARI EGINIKO EKARPENA
Badaude hainbat pertsona euren memoria, beraien existentziaren bitartez, ukiezinezko, inmateriala eta ordezkaezina den ondarea ematen dute azken ehun urteetan gertatu diren eraldaketa sakonak interpretatu ahal izateko, bai gizarte, kultura, ekonomia, politika edo natura arloetan.
UNESCO, Bizkaiko Foru Aldundiak eta Deustuko Unibertsitateak gidatzen duten «Tesoros humanos vivos» ekimenak pertsona talde mugatu baten bizipenak mantendu nahi ditu, bai modu pertsonalean edo talde bateko ordezkari bezala, hurrengo belaunaldiak ezagutu eta kontuan izan ditzaten.
Gaur jakin izan dut pertsona horietako bat nire aita izango dela, Juan Antonio Sarasketa Legina. Altxor bizia, dudarik gabe. Ez badirudi ere, hau ehiza eskubide osoz egon behar duen lekuan kokatzeko lan zailaren parte da. Ehiztariak izateaz gain hiritarrak ere bagara eta gure gizarteko garapenean laguntzen dugu, ehiztari hiritarrak gara.
HUNTERS AND FISHERMEN CONTRIBUTE TO THE MEMORY OF THE SOCIETY
There are people whose memory, through their existence, provides an intangible, immaterial and irreplaceable legacy interpreting the deep transformations occurred in the last one hundred years, in the social, cultural, economic, politic or environmental scope.
“Living Human Treasures” is an initiative leaded by the UNESCO, Diputación Foral De Bizkaia and the Deusto University wich pretends to maintain alive the life experiences of some people, individually or beeing representative of a group, in the way the new generations could know about them and take them into account.
Today I have known that one of those selected people will be my father, Juan Antonio Sarasketa Legina. An alive treasure, without question. Believe it or not, that’s one more step in the hard work to put hunting where it has to be for its own right. Because apart of being hunters we are also citizens who contribute to the growth of our society, we are hunter citizens.








